Reageer op: Deel je ervaring

[pijnhor@tiscali.nl]

Recensie

Marietta Davis, Hemels Mijn reis van negen dagen voorbij de dood (The Grace Factory, 2e druk 2020). Oorspronkelijke titel: Scenes Beyond the Grave.

Het boek Hemels de beschrijft de bovennatuurlijke reis van de vijfentwintigjarige vrouw Marietta Davis in de zomer van 1848. Terwijl zij tot dat moment niet gelooft in een hiernamaals, vertelt zij, wanneer ze (uit een coma?) ontwaakt een ontzagwekkend verhaal over haar reis voorbij de dood. Jarenlang was het een bestseller en nu, 150 jaar later, is haar verhaal in hedendaags Nederlands opnieuw uitgegeven. Moet het weer een bestseller worden? Ook nu is het devies: toetst alles aan Gods Woord.

Het boek is opgedeeld in drie delen: I De Hemel, II De Afgrond, III Op aarde.
Een engel in de gedaante van een vrouw, de ‘Engel van Vrede’, was haar gids. Maar in de Bijbel zijn er uitsluitend mannelijke engelen.

Marietta zou tot haar eigen verbazing haar Verlosser ontmoeten in de Stad van Vrede. Maar zij was helemaal geen christen, had zich niet bekeerd tot Jezus Christus en was een ongelovige. Zij was naar eigen zeggen ’onverschillig op aarde geweest over Jezus en wat hij voor mij zou kunnen betekenen’ (p. 44). Zij had God de rug toegekeerd (p.59) en dacht dat mensen niet hoefden te geloven dat Christus voor hun zonden was gestorven (p.60). Niettemin wordt ze welkom geheten met de woorden ”Welkom, mijn lieve kind, jij bent mijn geliefde dochter in wie ik veel plezier heb” (p. 23). Kunnen dus de verzoeningsdood van de Here Jezus, en bekering overgeslagen worden om in de hemel te komen? Blijkbaar kun je ook nog in de hemel tot bekering komen. Ze kreeg een tweede kans (p. 61). Ze had in de hemel nog steeds niet besloten waar ze voor zal kiezen (p.82). Ze erkent dat ze totaal ongeschikt is voor deze plaats (p. 86). De engel die haar begeleidt zegt dan: ”Als je teruggaat naar je eigen wereld, stel dan je vertrouwen op Jezus” (p. 88). Maar dit is de omgekeerde volgorde en strookt niet met Hebreeën 9:27 ”En zoals het de mensen beschikt is, éénmaal te sterven en daarna het oordeel”. Een uitstapje naar de hemel maken om alvast te kijken hoe het daar is, om daarna eventueel te besluiten je leven aan Jezus te geven, strookt niet met de openbaring van Gods Woord.

Ze ziet een enorm kruis, waaraan haar Heer van top tot teen bloedend hing (pp. 27, 49, 84). Daarvan wordt echter geen melding gemaakt in de Bijbel (niet in de evangeliën en in Openbaring lezen we nergens het woord kruis), wel van het Lam dat geslacht is in Openbaring 3 keer, wat 29 keer genoemd is. Aan het slot van het boek wordt het Lam wel genoemd (pp. 164, 168).

We worden in hoofdstuk 5 gerustgesteld dat het allemaal goed komt met alle gestorven baby’s. Zij verblijven in het babyparadijs, in de eerste hemel. Hiervoor wordt als bijbelse basis ”Laat de kinderen gaan en houd ze niet tegen om bij Mij te komen, want voor mensen zoals zij is het hemels koninkrijk” genoemd. Deze tekst wordt vaak herhaald. Zijn alle kinderen dus gegarandeerd behouden??
In hoofdstuk 6 lezen we dat elke baby zeven zorgengelen heeft. Een babykamer is er speciaal voor ingericht is om de verstandelijke, artistieke en sociale kwaliteiten van de kleine te laten ontkiemen. Ze worden klaargemaakt voor de hogere hemelse gebieden en groeien in hun hemelse identiteit (pp. 165-167). Later worden ze in een grote koepel gebracht waar ze luidkeels halleluja’s zingen. Onwetende zielen die nog geen kwaad kennen, worden nog steeds door engelen geholpen (p. 42). De baby’s gaan hun Verlosser leren kennen, maar verlossing waarvan als kinderen niet weten wat zonde is? (p. 120). Ze moeten de tegensteling tussen goed en kwaad leren kennen (p. 111). ‘Alleen door Gods goedheid worden mensen bevrijd uit de macht van de wet, die zegt dat wie zondig is, moet sterven’ (p. 47). Is bekering inderdaad dus overbodig? Omdat de kinderen de zonde moeten leren kennen, zien zij allerlei gruwelijkheden van armoede, geweld, onderdrukking, pijn, verkrachting en moord met daders en slachtoffers (p. 141). Dat lijkt me echter veel te heftig voor deze jonge kinderen!
Marietta had zelf drie baby’s aan de dood moeten afstaan (p. 38), maar ze leert de les dat ouders die een kind verliezen zich met hun verlies kunnen verzoenen als ze hun verdriet aan Jezus overgeven. De taak rustte op Marietta’s schouders om te vertellen wat ze in de hemel heeft gezien en geleerd.
Als we de gedachtelijn consequent doortrekken hoeven we voortaan niet meer te rouwen om de duizenden baby’s die door abortus moedwillig en vroegtijdig aan hun eind zijn gekomen, want het komt allemaal goed. En nog een andere absurde consequentie: om zeker te zijn dat je kind in de hemel komt, laat het kind dan vroegtijdig, namelijk voordat het tot het onderscheid komt van goed en kwaad, sterven.

Het laatste deel van het boek is in feite een vertelling met eigen woorden, gebaseerd op de laatste hoofdstukken van de evangeliën van de kruisdood en opstanding van Jezus. Daar wordt de rechtbank geschetst tussen het Recht en Genade (mercy). Afgezien van extra maar discutabele details, was het lijdensverhaal al in de Bijbel geopenbaard. Over de droom van Pilatus’ vrouw gaat hoofdstuk 24. Details worden ingevuld die in de evangeliën ontbreken. Hoe betrouwbaar is deze buiten-bijbelse openbaring?

Dit boek past inderdaad goed bij ‘The Grace Factory’ van vertaler en promotor Willem de Vink; ik telde in dit boek 57 keer het woord ‘genade’, waarvan 30 keer de gepersonifieerde persoon ‘Genade’. Die genade kan een mens pas ten deel vallen indien hij tot bekering of tot geloof komt.

Het doel van deze bovennatuurlijke openbaringen in dit boek lijkt om nieuwsgierige mensen te lokken om hen vervolgens het evangelie te presenteren. Sommige zeggen door dit boek meer ontzag voor God te hebben gekregen. Zie bijvoorbeeld https://www.youtube.com/watch?v=VMo8jqzqj-w Dat is natuurlijk mooi, maar deze goedbedoelde doelen heiligen de middelen niet.

Haar getuigenis is per definitie subjectief en niet verifieerbaar. Dit is geen gegarandeerde Goddelijke openbaring, het lijkt eerder fictie en fantasie. In hoeverre is deze aanvulling op Gods Woord betrouwbaar en onmisbaar? Opmerkelijk en bedenkelijk is dat velen wat wél in de Bijbel staat, kennelijk oninteressant vinden, maar wat niet in de Bijbel is juist wel interessant. Heeft de Heilige Geest als eindredacteur van de Bijbel dus fouten gemaakt? Wat het evangelie betreft, was dit al vanuit Gods Woord bekend. Alles wat extra is lijkt op drijfzand. Pas op voor valse troost.

W.J.A. Pijnacker Hordijk